دوره ابتدایی دوره آموزشی رسمی کودکان است. به مدارس آموزشی این دوره دبستان گفته میشود.
پادکست ❤️ آموزش کودکان در دوران ابتدایی ؛ بشنوید :

در ایران، دوره ابتدائی یا دوره دبستان، دو دوره ۳ سالهاست که دانش آموزان در سن ۷ سالگی وارد شده و پس از ۶ سال از این مقطع آموزشی وارد دورهٔ متوسطه میشوند. در حال حاضر دورهٔ ابتدایی شامل شش پایه است. دانش آموزان پس از کسب شرایط قبولی در شش پایه، وارد مقطع متوسطه اول میشوند.
دورهٔ ابتدائی به لحاظ رشد، تربیت و تکوین شخصیت کودکان دورهٔ بسیار مهمی است.
این دوره را دورهٔ اطاعت، تأدیب، خلاقیت و بروز استعدادهای عمومی هم گفتهاند. این سطح از آموزش به نامهای تعلیمات ابتدائی، تعلیمات اجباری، آموزش همگانی و آموزش عمومی خوانده شدهاست.
دوره ابتدایی پیش از تشکیل دبستانها به سبک جدید، در خانهها، مساجد و بهویژه مکتبخانهها انجام میگرفتهاست
با افزایش تعداد مدارس جدید و اعزام معلمان از شهر به روستاها بهتدریج تعداد مکتبخانهها کاهش یافت .
بررسی روند رشد کمی دانشآموزان مدارس ابتدائی نشان میدهد که این دوره تا سال ۱۳۷۰ همواره از رشد زیادی برخوردار بودهاست .
از پیشرفت های سیستم آموزش و پرورش میتوان به اینترنتی شدن سیستم ثبت نام ، چیدمان کلاس ها ، و ثبت نمرات بصورت یکپارچه اشاره کرد که تمامی این امور در سامانه سناد ابتدایی آموزش و پرورش انجام میپذیرد.
اولین مرحله کلاس اول است البته قبل از کلاس اول به دلخواه بعضی به دورهٔ پیش دبستانی میروند بعد از کلاس اول کلاس دوم آغاز میشود. در کلاس سوم دانش اموزان در درس قران مهارت پیدا میکنند. کلاس چهارم دورهٔ پایه است. در کلاس پنجم دانش اموزان فارسی را به خوبی می آموزند و به کلاس ششم وارد میشوند. این پایه نو تأسیس است و دارای کتب بروز تر است و بر مسئله اخلاق تأکید دارد.
اهميت آموزش ابتدايي
آموزش ابتدايي ، کودکان را براي مقاطع بالاتر آماده مي کند و چنانچه از نظر کمي و کيفي در سطح بالاتري ارائه شود ، افت تحصيلي و ترک تحصيل در مقاطع بعدي ، کمتر مي شود . اگر آموزش ابتدايي در سطح گسترده اي صورت بگيرد و اکثريت يا تمام کودکان واجب التعلم ايراني را تحت پوشش قرار بدهد ، مي تواند ، بي سوادي را در کشور ريشه کن کند در سال ١٣١٣ نظام نوين آموزشي ايران گسترش پيدا کرد ، دانشسرا و تربيت معلم در ايران ، به نام ” دارالمعلمين ” و ” دارالمعلمات ” و سپس دانش سراي مقدماتي تأسيس شد.

مهمترين هدف در دوره ابتدايي، پرورش استعدادهاي کودکان مي باشد. منظور از استعداد، توانايي و قابليتهاي بالقوه دانش آموزان است. استعدادها دو دسته عمومي و خاص مي باشند . استعدادهاي عمومي، بايد در همه افراد جامعه شکوفا شوند وگرنه، افراد قادر به مشارکت در فعاليتهاي گروهي و اجتماعي نيستند . براي مثال ، در اين زمينه مي توان به پرورش قواي تفهيم در کودکان اشاره کرد. در دوره ابتدايي ، بايد بين افراد تفاهم و توافق عمومي ايجاد شود ؛ چون اين امر سبب تقويت وجوه تشابه افراد مي گردد. استعدادهاي خاص، استعدادهايي هستند که در همه افراد به يک اندازه وجود ندارند و افراد ، از نظر استعدادهاي خاص متفاوت هستند. برخي از افراد در يک استعداد خاص از بقيه بالاترند و عده اي در استعداد خاص ديگري، مانند استعداد رياضي، موسيقي ، نقاشي برتر هستند.
ويژگيهاي کودک در دوره ابتدايي عبارتند از :
1-رشد جسماني کودک
2-کاهش خود مداري
3-معقول تر شدن پيوندهاي عاطفي کودک
4-تغيير شکل کنجکاوي کودک
5-تغيير شکل مشاهدات کودک
6-حرکت از تخيل به سوي واقعيت
7- دوره نهفتگي
8- ظهور استعدادها
9-الگوپذيري
کودک و برنامه درسی
باید به یاد داشته باشد که کودک در جامعه و به عنوان بخشی از آن می باشد. و اینکه رشد فردی او عمیقاً متاثر از ارتباط او با اعضای خانواده (در سطحوح اولیه) و ارتباطاتش با سایر اعضاء در جامعه می باشد. برنامه درسی باید در بین رشد فردی و اجتماعی کودک توازن ایجاد نماید و به او کمک نماید و کودک را کمک نماید تا به گونه ای همکارانه و همیارانه با هم رفتار نمایند.
بی شک تعلیم و تربیت کودکان تنها به وسیله آموزش و پرورش به تنهایی امکان پذیر نیست و والدین این کودکان هم به عنوان همراه معلمین نقش پررنگی دارند که نباید آن را نادیده گرفت که در ادامه به برخی از این نکات تربیتی اشاره خواهیم کرد .