فائزه وجداندار روانشناسی ، موفقیت |خانواده | کودک | تکنولوژی
ما به كودكان پول توجیبی می‌دهیم، چون با این كار مدیریت مالی را به آنها آموزش می‌دهیم.
روش‌های كاربردی آموزش پس‌انداز و مدیریت اقتصادی برای آموزش به كودكان؛
همانطور كه در خانواده والدین باید مدیریت عاطفی، روانی و اجتماعی را برای ایجاد روابط دوستانه و رسیدن به تكامل خانواده به عهده گیرند و عمل كنند، باید بر دخل و خرج خانواده نیز مدیریت كنند. مدیریت اقتصادی خانواده در شرایط عادی باید براساس میزان درآمدهای یكی از اعضای خانواده و هزینه‌ها تنظیم شود.
در زندگی هر كودك زمانی فرا می‌رسد كه حس پیش‌بینی روز مبادا و خالی بودن جیب، او را متوجه عواقب بی‌پولی و پس‌انداز می‌كند و در اینجاست كه نیاز به داشتن مسئولیت مالی برای كودك احساس می‌شود ما این نیاز را پول توجیبی نامیم. این مقوله معمولاً از سن پنج یا شش سالگی آغاز می‌شود.
ما به كودكان پول توجیبی می‌دهیم، چون با این كار مدیریت مالی را به آنها آموزش می‌دهیم. كودكانی كه مجبور به مبارزه وتلاش برای مسائل مسائل پولی می‌شوند نه تنها مسئولیت مالی بیشتری پیدا می‌كنند، بلكه در تمامی زمینه‌های زندگی نیز مسئول‌تر بار می‌آیند. در حقیقت این مقوله بدان معناست كه كودكان با مهارت‌های درست و به جای مدیریت مالی برای مدیریت و پیشبرد وظایفشان در مدرسه نیز بهتر عمل می‌كنند.
همانگونه كه می‌دانیم صرفه‌جویی به مفهوم مصرف چیزی به شكل درست و مناسب آن است. این مسئله برای ایجاد تعادل میان درآمد و هزینه بسیار مهم و اساسی است و در حوزه اقتصاد خانواده نیز می‌تواند تاثیرگذار و سرنوشت‌ساز باشد.
در ادامه به راهكارهایی كاملاً روشن و راهبردی برای آموزش كودكانمان در جهت فرهنگسازی برای پس‌انداز و مدیریت اقتصادی می‌پردازیم:
– هرگز به این موضوع تاكید نكنید كه كودك باید پول توجیبی‌اش را پس‌انداز نماید. اگر آنها پول توجیبی‌شان را در جعبه‌ی كفش در عقب كمد خود پنهان و آن را برای زمانی كه بزرگ می‌شوند پس‌اندازکنند در آن صورت هیچگاه نمی‌توانند در مسئله و موضوع جابه‌جا و خرج كردن درست پول را یاد بگیرند و آنها باید وضعیت بد و بحران اقتصادی را خود تجربه نمایند. به عنوان مثال در یك مقطع زمانی، پول خود را بی‌رویه خرج و تمام می‌كنند. و در موقعیت زمانی دیگر كه به پول نیاز دارند تازه متوجه می‌شوند كه دیگر آهی در بساط ندارند. در چنین مواقعی است كه مسائل پولی و مالی را می‌‌آموزند و از مسائل پیش آمده كسب تجربه می‌كنند. به طور كلی مردم و همچنین كودكان فقط بعد از تجربه تلخ ورشكستگی و بی‌پولی می‌توانند راه درست پس‌انداز را به نحو بهتری بیاموزند .
• اكثر كودكان در خانه و در اتاقشان قلك‌كوچكی دارند كه با تشویق والدین گاهی مقداری پول در آن می‌ریزند و در مناسبت‌هایی با اجازه والدین و گاهی تقسیم خودشان آن را می‌شكنند یا باز نمی‌كنند و از پول جمع شده در آن استفاده می‌كنند.
حال ما به عنوان والدین كودكان بهتر است به این فرآیند پس‌انداز كردن پول جهت بدهیم بطور مثال می‌توانیم این پروژه را در زمان بسته و مشخص به كودكمان بیاموزیم به این نحو كه حسابی به نام كودك در بانكی كه انتخاب می‌كنیم افتتاح می‌كنیم در روزهای مشخصی مثلاً به صورت ماهانه و یا هرسه ماه یكبار یا هر مدت زمانی كه از قبل به كودك اعلام می‌شود و در جریان كار قرار می‌گیرد قلك را باز می‌كنیم و همراه با كودك پول‌ها را به بانك می‌بریم و در حساب شخصی او واریز می‌كنیم و هر ماه به او اعلام می‌كنیم كه چقدر در حسابش پس‌انداز شده است.
این روش موجب می‌شود كه كودك پس‌انداز را به صورت سیستماتیك بیاموزد و به طور جدی در جامعه به نوعی فعالیت اقتصادی داشته باشد و در مورد میزان دارایی خویش تصمیم بگیرد و بیاموزد كه كم‌كم به سوی استقلال مالی پیش برود. البته بهتر است كه در جهت این تمرین یك قلك كه قابلیت باز و بسته شدن داشته باشد یعنی قفل‌دار برای كودكمان تهیه كنیم.
البته اینگونه رفتارها در صورتی تاثیرگزار خواهد بود و منجر به فرهنگسازی خواهد شد كه مستمر باشد و رها نشود و پیوسته توسط والدین پیگیری شود و به طور مثال در انتهای هرماه یا هر هفته از كودك بپرسیم كه این هفته چقدر پول در قلك خود ریخته است. این پرسش باعث می‌شود كه كودك اگر پس‌انداز هم نكرده باشد به فكر بیفتد و پیگیری كند.
